 |
| Gisa Klönne |
Klönne is geboren in Duitsland in 1964. Ze studeerde politicologie, film en theaterwetenschappen in Duitsland en in Engeland deed ze Engels en Duits. Haar droom was altijd al om schrijfster te worden, maar ze vond dit niet realistisch, vandaar dat ze veel studies heeft gedaan. Uiteindelijk gaat ze bij een tijdschrift werken, waar ze veel over schrijven leert. Dit boek heeft ze dan ook in deze tijd geschreven. Ze twijfelde erg over hoe haar thriller zou worden ontvangen, maar één van de twee uitgevers waar ze haar manuscript naar heeft gestuurd, wilde graag met haar samenwerken.
Mijn eerste gelezen boek dit schooljaar is En het woud zwijgt, een thriller van een Duitse schrijver. Het is geschreven door Gisa Klönne, een schrijfster die ik nog niet kende voor dit boek. Het is dan ook haar eerste grote uitgave in 2005, waar ze vervolgens een debuutprijs voor krijgt. Al snel volgen er een tweede en derde deel, die ik ook nog hoop te lezen.
De thriller begint met de vondst van een aangevreten lijk in het woud. Het lijk is gevonden door een hardloopster, toevallig de nieuwe boswachtster. Al snel is het onderzoeksteam van de politie ter plekke en zij komen erachter dat het om een moord gaat. De vrouw van het slachtoffer wordt al gauw verdacht vanwege hun open relatie en het feit dat de man vreemd ging met jongere meisjes. Deze meisjes zijn dan ook verdacht en zo loopt het onderzoek vast. Tegelijkertijd wordt het lijk van een ander meisje gevonden, waarvan haar verdwijning ook al mysterieus leek te zijn. Het boek zit dus vol met onoplosbare vondsten, althans dat lijkt zo. De agente Judith Krieger is hoofdrechercheur, maar moet al snel het bureau verlaten vanwege persoonlijke problemen. Toch kan ze het onderzoek niet los laten en helpt ze haar college Manny van buiten af. Ze helpt hem met het vinden van de dader, iemand onverwachts, iemand die de lezer duidelijk laat merken dat niks is wat het lijkt.
Er zijn erg positieve reacties gekomen op het boek, bijvoorbeeld in deze recensie:
VrouwenThrillers.nl (Marloes) op 3 januari 2008:
En het woud zwijgt is een psychologische thriller. De hoofdpersoon Judith Krieger voelt zich schuldig en verdrietig over de dood van haar vorige partner. Judith wordt gekoppeld aan een nieuwe partner maar staat daar niet positief tegenover. Manfred is erg ambiteus en dit zorgt in het begin voor een stroeve samenwerking in het moordonderzoek. In het begin van het boek heb je vooral aandacht nodig voor de steeds wisselde personages die allemaal verbonden zijn met de vindplaats van het lijk. Zo begint het verhaal met het perspectief van een wandelaar die een spugende hardloopster aantreft. De hardloopster, Diane (de Boswachter), blijkt het lichaam te hebben gevonden. Vervolgens verschuift het verhaal zich naar het perspectief van Diane wachtend op haar verhoor, naar Judith op weg naar de 'crimescene' en andere personages die bij de vindplaats aanwezig zijn. Na deze snelle en
ietswat warrige introductie wisselen de perspectieven van de personages nog wel maar in minder snel tempo en leer je de personages steeds beter kennen. Dit geeft het verhaal meer rust, geeft de karakters van de personages diepgang en maakt het verhaal spannend.
Het is interessant om te lezen hoe de ontwikkelingen in de moordzaak ervoor zorgen dat Judith en Manfred naar elkaar toegroeien en hoe Judith langzaam uit haar negatieve spiraal komt en meer zelfvertrouwen krijgt. De schrijfstijl van de steeds wisselende perspectieven van de personages zie je ook terug bij de Sarah Linton reeks van Karin Slaughter. Met het verschil dat er bij de Sarah Linton reeks de perspectieven van de personages langer worden verteld en minder snel wisselen. Het einde is sluitend en er zijn geen losse eindjes. Er blijven nog wel wat vraagtekens over de toekomst van Judith. Misschien komt er een vervolg? De titel En het woud zwijgt klinkt zwaarder dan het verhaal in werkelijkheid is. Alhoewel het woud wel de verbindende factor is tussen de personages en niet veel prijsgeeft voor het oplossen van de moordzaak, roept dit boek niet echt de mystieke en duistere sfeer op die de titel wellicht doet vermoeden. Het boek leest misschien in het begin wat stroef maar daarna ben je geboeid tot het eind!
Oordeel:
birgitte derks (53) op 15 augustus 2012:
mooi boek. interessant hoe het onderwerp intuitie als bron van informatie een rol speelt in het boek en hoe gefocust de hoofdpersoon is op het serieus nemen niet alleen van eigen intelligentie, maar ook van eigen intuitie; ook waar dit ingaat tegen de mening van de omgeving en zelfs haar baan op het spel zet. vind het eigenlijk wel paralellen vertonen met de hoofdpersoon in de killing, tv serie op het moment, deze gaat ook zo intuitief onvervaard te werk in het oplossen van een moordzaak. heerlijke spiegel! inspirerend!
Oordeel:
Mariska van Velsen (32) op 13 februari 2011:
Aangenaam verrast was ik! Wauw wat een beklemmende thriller! Hij greep me vast en ik kon niet meer stoppen met lezen!
Oordeel:
Toch kunnen er niet alleen maar positieve reacties komen, vandaar dat de onderstaande een nogal negatieve toon aanslaat.
(Recensie van http://spanningzoeker.nl/alfabet/k/klonne_g/woud.htm )
Gehuld in stilzwijgen
En het woud zwijgt is de debuutroman van de Duitse journaliste Gisa Klönne. In de winkel had ik ooit een klein fragment gelezen en dat sprak me wel aan. Toen ik het boek een tijd later voor een leuke prijs ergens tegenkwam, heb ik het daarom alsnog gekocht.
"In het verlaten woud van het Bergische Land wordt het zwaarverminkte lichaam van een naakte man op een wildkansel gevonden. Hoofdinspecteur Judith Krieger van Buro KK11 uit Keulen wordt samen met Manfred "Manni" Korzilius op deze merkwaardige zaak gezet. Hun samenwerking verloopt niet bepaald soepel maar desondanks komen ze beetje bij beetje meer te weten over het slachtoffer en de mogelijke verdachten."
Blijkbaar had ik toentertijd het leukste fragment gelezen want ik had nogal moeite om in het verhaal te komen. Na een aardig en intrigerend begin zakte het verhaal snel in. Dat kwam door de vele personen die voorbij kwamen en de af en toe wazige overgangen waardoor ik soms niet doorhad dat ik met een volgend personage te maken had. De keuze van Klönne om enkele gelijkende namen te gebruiken - Judith en Juliane, Wengert en Westerman en Rob en Robert - was daar ook debet aan. Iets over de helft van het boek vond ik het leuker en spannender worden maar niet in die mate dat ik beslist door wilde lezen.
De voornaamste rol in En het woud zwijgt is weggelegd voor, hoe kan het ook anders met zo'n titel, het woud. Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in en om de bossen van het fictieve Snellbachtal. Het woud leeft, kijkt en zwijgt. Het is donker en dreigend, ontspannend en rustgevend, en dient als schuilplaats voor de levenden en de doden.
Naast het woud draait het verhaal vooral om vier vrouwen: de getraumatiseerde inspecteur Judith Krieger, de schijnbaar onaangedane weduwe Juliane Wengert, de bedreigde boswachter Diane Westerman en het onhandelbare tienermeisje Laura. Allemaal hebben ze wat te verbergen en hun eigen redenen om dit te verzwijgen. En dan is er nog de Sonnenhoff, een ashram - een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats voor aanhangers van religies uit India, die gebruikt wordt als religieuze levens-, studie- en arbeidsgemeenschap (bron: Wikipedia) - en haar spirituele medewerkers en gasten.
Ondanks dat het tweede deel van het boek leuker werd, kreeg ik nooit een echte klik. De personages en het woud kwamen bij mij niet tot leven. Dat halverwege al bekend is wie de dader is, droeg ook niet bij aan de spanning. Pas op het allerlaatst had ik iets van gevoel bij het boek maar te weinig en te laat. Voor mij hulde dit woud zich in een heimelijk stilzwijgen.
Zelf vond ik het wel een heel leuk boek, omdat het mij wakker hield door onder andere de karakterwisselingen in het verhaal. Daarnaast waren er veel situaties waarbij spanning ontstond en waardoor ik dus wilde blijven lezen. Het is ook leuk dat ik nog niet wist wie de dader was, tot de laatste bladzijde. Zo kun je zelf nog nadenken en zelf je eigen politieonderzoekje starten. Ik dacht regelmatig aan de dingen die ze vergeten zouden kunnen zijn en dat maakt het erg amusant om het te lezen.
Naast het woud draait het verhaal vooral om vier vrouwen: de getraumatiseerde inspecteur Judith Krieger, de schijnbaar onaangedane weduwe Juliane Wengert, de bedreigde boswachter Diane Westerman en het onhandelbare tienermeisje Laura. Allemaal hebben ze wat te verbergen en hun eigen redenen om dit te verzwijgen. En dan is er nog de Sonnenhoff, een ashram - een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats voor aanhangers van religies uit India, die gebruikt wordt als religieuze levens-, studie- en arbeidsgemeenschap (bron: Wikipedia) - en haar spirituele medewerkers en gasten.
Ondanks dat het tweede deel van het boek leuker werd, kreeg ik nooit een echte klik. De personages en het woud kwamen bij mij niet tot leven. Dat halverwege al bekend is wie de dader is, droeg ook niet bij aan de spanning. Pas op het allerlaatst had ik iets van gevoel bij het boek maar te weinig en te laat. Voor mij hulde dit woud zich in een heimelijk stilzwijgen.
Zelf vond ik het wel een heel leuk boek, omdat het mij wakker hield door onder andere de karakterwisselingen in het verhaal. Daarnaast waren er veel situaties waarbij spanning ontstond en waardoor ik dus wilde blijven lezen. Het is ook leuk dat ik nog niet wist wie de dader was, tot de laatste bladzijde. Zo kun je zelf nog nadenken en zelf je eigen politieonderzoekje starten. Ik dacht regelmatig aan de dingen die ze vergeten zouden kunnen zijn en dat maakt het erg amusant om het te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten