Ik ga in dit bericht de twee boeken die ik heb gelezen, vergelijken. Dit waren 'De Donkere Kamer van Damokles' van Willem Frederik Hermans en 'De Reünie' van Simone van der Vlugt.
Eerst las ik De Reünie en omdat dit een vrije keuze was, vond ik dit boek leuker. Dit boek was echt een pageturner, zoals ze dat noemen. Ik kon het boek niet wegleggen, omdat door het boek heen steeds spannende dingen gebeurden. Pas op de laatste bladzijde van het boek werd duidelijk wie de moordenaar in het boek was.
Zo is het ook een heel ander genre dan het boek De Donkere Kamer van Damokles, omdat deze laatste over oorlog gaat en ontrouw, terwijl De Reünie gaat over liefde en haat die onverwachte wendingen neemt.
Het boek De Donkere Kamer van Damokles is ook niet echt een spannend boek. Op sommige stukken wel, maar meestal gebeurt er weinig interressants. Het is ook een beetje een onlogisch boek, want ik snap nog steeds niet of Dorbeck in het boek bestond, of niet. Ik las dus liever De Reünie. Maar dat is natuurlijk mijn mening.
vrijdag 11 januari 2013
zondag 6 januari 2013
De donkere kamer van Damokles
1. Willem Frederik Hermans:
Hermans was getrouwd met Emmy Meurs, een Mensendieck-therapeute. Dat is iemand die zich richt op houdings- en bewegingsapparaat en spiergebruik gericht op vitaliteit. Samen hadden zij een zoon, Ruprecht Hermans, die geboren werd in 1955.
Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1995 in Utrecht. Na zijn dood zijn er nog vele biografieën over hem geschreven. Dit jaar staat zijn boek "De donkere kamer van Damokles" in het middelpunt.
Foto 1:
Dit is een pistool. Het staat voor de oorlog en de doden die vielen tijdens het boek. Osewoudt droeg ook een pistool bij zich, waardoor ik vond dat dit één van de foto's moest zijn.
Foto 2:
Dit is een pop met een R.I.P.-bordje ernaast. Dit moet de dode baby van Osewoudt voorstellen.
Foto 3:
Dit is een tekening die ik heb gemaakt om het verschil te laten zien tussen Osewoudt en de Militaire dienst. Hij was namelijk net 5cm te kort.
Foto 4:
Dit moet het gif voorstellen dat Osewoudt aan een agent gaf, waardoor deze overleed. Door zijn dood kon Osewoudt vluchten.
Foto 5:
Dit is het boek Oorlog zonder Vrienden dat ik bij mij thuis heb liggen. Ik vond het boek wel bij De Donkere Kamer van Damokles passen, omdat het oorlogstijd was en Osewoudt amper vrienden had. Hij kon namelijk niemand vertrouwen.
Foto 6:
Dit is een lamp. Het staat voor het licht dat de foto's van Osewoudt verpestte.
Foto 7:
De afbeelding is een schaar. Dat vond ik symbolisch staan voor een kapper. Marianne, de vrouw die Osewoudt's haar zwart verfde, was kapper. Dat vond ik dus toepasselijk.
Foto 8:
Het is een EHBO-tasje, wat staat voor verpleegsters. Osewoudt moest in het boek verkleed gaan als verpleegster over straat en daarom heb ik hiervan een foto genomen.
Foto 9:
Ik heb een foto genomen van Europa, omdat het verhaal zich daar afspeelt en dat vond ik belangrijk.
Foto 10:
Dit is een tekening van een gevangenis. Ik heb Osewoudt achter de tralies getekend, omdat hij voor een lange tijd vast zat.
Foto 11:
Dit is een hele zwarte foto. Dat vind ik staan voor meerdere dingen. Het kan staan voor de donkere kamer waar hij zijn foto's in bewerkten, maar het kan ook staan voor een soort van zwarte bladzijde in zijn leven. Osewoudt had weinig vrienden, niemand was te vertrouwen, hij ging de gevangenis in, noem maar op. Dat vind ik nogal dieptepunten in zijn leven.
Foto 12:
Dit is een oud sigarendoosje. Osewoudt had een eigen sigarenwinkel, waar het in het hele verhaal over gaat en dus vond ik dat deze er ook nog bij moest.
4. De titel van het boek
De titel van het boek 'De Donkere Kamer van Damokles' is best een aparte titel, omdat er helemaal geen Damokles in het boek voorkomt. Ik denk daarom dat er met Damokles Osewoudt wordt bedoeld. Osewoudt had namelijk meerdere donkere kamers waarin hij zijn foto's bewerkte.
Ook kan het zijn dat Damokles uit het grieks komt. Dit was namelijk een griekse oudheid. Er was ook gevaar en oorlog in zijn tijd, dus zou ik denken dat Damokles voor Osewoudt staat.
5. Mijn eigen lofrede
Voordat ik met het boek begon, moet ik bekennen dat het boek er niet erg aantrekkelijk uitzag. Het waren dunne bladzijden, kleine letters en het had geen hoofdstukken. Maar goed, ik moest het lezen.
Dus ik begon. Het begin was onduidelijk, maar ik begon het een beetje te snappen. Tot er van alles gebeurde en ik er helemaal niks meer van begreep. Wie was Dorbeck? Was hij een bestaand persoon of was het een waanbeeld van Osewoudt? Zo had ik nog meer vragen, waar ik tijdens het verderlezen van het boek langzamerhand antwoord op kreeg. Pas aan het eind van het boek snapte ik wat er allemaal gebeurd was. Toen ging de tijd niet zo snel als eerst. Ergens in het midden van het boek was er namelijk in één bladzijde opeens vier jaar voorbij, wat ik erg onlogisch vond. Maar het werd duidelijker. Er stonden stukjes uit kranten in die voor mij samenvatten wat er allemaal in het boek was gebeurd. Toen begon ik het te begrijpen en kon ik het boek goed uitlezen.
Toen ik het boek uithad, wist ik nogsteeds niet of Dorbeck nou wel of niet had bestaan. Ik dacht van wel, maar toen las ik het motto van filosoof Ludwig Wittgenstein, wat mij aan het twijfelen bracht. Nu denk ik eigenlijk dat je er zelf in moet geloven. Ik denk dat het bestaan van Dorbeck afhangt van de lezer, en niet van de schrijver. Als jij denkt dat hij er is, is hij er, denk je dat hij nooit bestaan heeft, dan is dat ook zo. Het is maar hoe je het bekijkt.
Willem Frederik Hermans is geboren op 1 september 1921 in Amsterdam. Hij was een Nederlands fysisch geograaf, maar vooral bekend geworden als schrijver. Hij wordt samen met Gerard Reve en Harry Mulish gerekend tot "De Grote Drie", de belangrijkste naoorlogse Nederlandse auteurs.
Hermans had geen leuk leven. Zijn vader mocht hem niet zo en zei dat hij meer op z'n zus moest lijken, er was tijd van oorlog en zijn zus en neef pleegden zelfmoord.
Hermans haalde inspiratie voor zijn boeken uit zijn eigen leven. Zo zijn er boeken geschreven over de zelfmoord van zijn zus, over de Tweede Wereldoorlog en over de relatie van zijn volle neef en zus.
Zijn werk bestond uit:
- Realistische romans, verhalen en novellen
- Surrealistische romans, verhalen en novellen
- Essays en diverse artikelen: vaak sterk polemisch van aard
- Wetenschappelijk werk als fysisch geograaf
- Vertalingen
- Poëzie
- Toneelwerken
- Brieven
Op de sites www.willemfrederikhermans.nl en http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Frederik_Hermans kun je allemaal informatie vinden over Willem Frederik Hermans.
Hermans was getrouwd met Emmy Meurs, een Mensendieck-therapeute. Dat is iemand die zich richt op houdings- en bewegingsapparaat en spiergebruik gericht op vitaliteit. Samen hadden zij een zoon, Ruprecht Hermans, die geboren werd in 1955.
Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1995 in Utrecht. Na zijn dood zijn er nog vele biografieën over hem geschreven. Dit jaar staat zijn boek "De donkere kamer van Damokles" in het middelpunt.
2. Zelfgemaakte foto's
Het was de bedoeling om twaalf foto's te maken over het boek, dus heb ik dat gedaan. De foto's staan hieronder. De nummering gaat van links naar rechts.
Het was de bedoeling om twaalf foto's te maken over het boek, dus heb ik dat gedaan. De foto's staan hieronder. De nummering gaat van links naar rechts.
Foto 1:
Dit is een pistool. Het staat voor de oorlog en de doden die vielen tijdens het boek. Osewoudt droeg ook een pistool bij zich, waardoor ik vond dat dit één van de foto's moest zijn.
Foto 2:
Dit is een pop met een R.I.P.-bordje ernaast. Dit moet de dode baby van Osewoudt voorstellen.
Foto 3:
Dit is een tekening die ik heb gemaakt om het verschil te laten zien tussen Osewoudt en de Militaire dienst. Hij was namelijk net 5cm te kort.
Foto 4:
Dit moet het gif voorstellen dat Osewoudt aan een agent gaf, waardoor deze overleed. Door zijn dood kon Osewoudt vluchten.
Foto 5:
Dit is het boek Oorlog zonder Vrienden dat ik bij mij thuis heb liggen. Ik vond het boek wel bij De Donkere Kamer van Damokles passen, omdat het oorlogstijd was en Osewoudt amper vrienden had. Hij kon namelijk niemand vertrouwen.
Foto 6:
Dit is een lamp. Het staat voor het licht dat de foto's van Osewoudt verpestte.
Foto 7:
De afbeelding is een schaar. Dat vond ik symbolisch staan voor een kapper. Marianne, de vrouw die Osewoudt's haar zwart verfde, was kapper. Dat vond ik dus toepasselijk.
Foto 8:
Het is een EHBO-tasje, wat staat voor verpleegsters. Osewoudt moest in het boek verkleed gaan als verpleegster over straat en daarom heb ik hiervan een foto genomen.
Foto 9:
Ik heb een foto genomen van Europa, omdat het verhaal zich daar afspeelt en dat vond ik belangrijk.
Foto 10:
Dit is een tekening van een gevangenis. Ik heb Osewoudt achter de tralies getekend, omdat hij voor een lange tijd vast zat.
Foto 11:
Dit is een hele zwarte foto. Dat vind ik staan voor meerdere dingen. Het kan staan voor de donkere kamer waar hij zijn foto's in bewerkten, maar het kan ook staan voor een soort van zwarte bladzijde in zijn leven. Osewoudt had weinig vrienden, niemand was te vertrouwen, hij ging de gevangenis in, noem maar op. Dat vind ik nogal dieptepunten in zijn leven.
Foto 12:
Dit is een oud sigarendoosje. Osewoudt had een eigen sigarenwinkel, waar het in het hele verhaal over gaat en dus vond ik dat deze er ook nog bij moest.
3. Het motto van filosoof Ludwig Wittgenstein
Op bladzijde 319 van het boek staat een motto van de filosoof Ludwig Wittgenstein. Dit motto, die hij in 1971 schreef, luidt als volgt:
'Ik kan hem zoeken als hij er niet is, maar hem niet ophangen als hij er niet is'. Men zou dan willen zeggen: 'Dan moet hij er toch ook zijn als ik hem zoek.' -'Dan moet hij er ook zijn als ik hem niet vind, en ook als hij helemaal niet bestaat.'
Ik denk dat Wittgenstein bedoelt dat je kan geloven dat er iemand is en diegene ook kan zoeken, maar dat je hem nooit zal vinden. Bovendien, als iemand niet bestaat kan je hem niet ophangen. Zo was Dorbeck waarschijnlijk gewoon een illusie. Maar het is maar hoe je het bekijkt.
De titel van het boek 'De Donkere Kamer van Damokles' is best een aparte titel, omdat er helemaal geen Damokles in het boek voorkomt. Ik denk daarom dat er met Damokles Osewoudt wordt bedoeld. Osewoudt had namelijk meerdere donkere kamers waarin hij zijn foto's bewerkte.
Ook kan het zijn dat Damokles uit het grieks komt. Dit was namelijk een griekse oudheid. Er was ook gevaar en oorlog in zijn tijd, dus zou ik denken dat Damokles voor Osewoudt staat.
5. Mijn eigen lofrede
Voordat ik met het boek begon, moet ik bekennen dat het boek er niet erg aantrekkelijk uitzag. Het waren dunne bladzijden, kleine letters en het had geen hoofdstukken. Maar goed, ik moest het lezen.
Dus ik begon. Het begin was onduidelijk, maar ik begon het een beetje te snappen. Tot er van alles gebeurde en ik er helemaal niks meer van begreep. Wie was Dorbeck? Was hij een bestaand persoon of was het een waanbeeld van Osewoudt? Zo had ik nog meer vragen, waar ik tijdens het verderlezen van het boek langzamerhand antwoord op kreeg. Pas aan het eind van het boek snapte ik wat er allemaal gebeurd was. Toen ging de tijd niet zo snel als eerst. Ergens in het midden van het boek was er namelijk in één bladzijde opeens vier jaar voorbij, wat ik erg onlogisch vond. Maar het werd duidelijker. Er stonden stukjes uit kranten in die voor mij samenvatten wat er allemaal in het boek was gebeurd. Toen begon ik het te begrijpen en kon ik het boek goed uitlezen.
Toen ik het boek uithad, wist ik nogsteeds niet of Dorbeck nou wel of niet had bestaan. Ik dacht van wel, maar toen las ik het motto van filosoof Ludwig Wittgenstein, wat mij aan het twijfelen bracht. Nu denk ik eigenlijk dat je er zelf in moet geloven. Ik denk dat het bestaan van Dorbeck afhangt van de lezer, en niet van de schrijver. Als jij denkt dat hij er is, is hij er, denk je dat hij nooit bestaan heeft, dan is dat ook zo. Het is maar hoe je het bekijkt.
Abonneren op:
Posts (Atom)